post z 2 stycznia 2011
W 1735 r. Wolany nabył feldmarszałek austriacki hr. Von Wallis, który wzniósł wspaniałą rezydencję. Znajdowały się w niej 63 pokoje a także galeria i oranżeria. W 1827 r. pałac uległ niestety spaleniu. Nowym właścicielem Wolan w 1840 r. został hrabia F.A. von Falkenhausen. W 1855 r. wzniesiony został nowy pałac, wg. projektu samego cesarza Fryderyka Wilhelma IV. Była to rezydencja trzyskrzydłowa, zamykająca spory dziedziniec. W zabudowaniach gospodarczych stojących w pobliżu były duże oranżerie.
Po drugiej wojnie światowej do 1961 roku pałac był zamieszkały a ostatnią mieszkającą w nim osobą był kierownik gospodarstwa rolnego. Oczywiście gdy w pałacu mieścił się PGR budowla została znacznie zniszczona a o jej odremontowaniu nikt wtedy nie myślał. Później w pałacu mieścił się magazyn należący do pszczelarza i ogrodnika.Gdy obiekt pozostał opuszczony zaczął powoli popadać w ruinę. Okoliczni mieszkańcy rozkradali resztki. W drugiej połowie lat 70-tych XX wieku grożącą zawaleniem budowlę wysadzono w powietrze. Gdy opadł kurz oczom ukazały się kilkukondygnacyjne piwnice a w nich stare butelki z winami i szampanami. Wszystkie nadawały się jeszcze do spożycia. Prawdopodobnie butelki długo się nie uchowały. Do lat 50 w pałacu odbywały się w sali balowej zabawy. Wnętrza pałacu imponowały przepięknymi parkietami w postaci mozaik. Ostatni żyjący w miejscowości ludzie, pamiętający jeszcze pałac gdy był w całości, wspominają, że po przyjeździe na ziemie odzyskane, zastali pałac pusty, bez wyposażenia. Nie wiadomo czy dawnym właścicielom udało się wywieźć cenne przedmioty czy też zaginęły w innych niewyjaśnionych okolicznościach. Ciekawostką jest to, że marmurowe schody znajdujące się we wnętrzu pałacu z białego marmuru, wykorzystano do remontu pałacu w Jeleniowie
Zachowały się kamienne fragmenty bramy wjazdowej od wschodu, obecnie stojące wśród niezliczonej ilości pokrzyw przy polnej drodze. Z parku nie pozostało zbyt wiele. Drzewa pamiętające XVIII wiek, stojące w zaniedbanym terenie i trudno sobie dzisiaj wyobrazić, że kiedyś istniała tu wspaniała budowla otoczona pięknym i zadbanym parkiem.
Obecnie na miejscu pałacu stoi blok mieszkalny.
Po drugiej wojnie światowej do 1961 roku pałac był zamieszkały a ostatnią mieszkającą w nim osobą był kierownik gospodarstwa rolnego. Oczywiście gdy w pałacu mieścił się PGR budowla została znacznie zniszczona a o jej odremontowaniu nikt wtedy nie myślał. Później w pałacu mieścił się magazyn należący do pszczelarza i ogrodnika.Gdy obiekt pozostał opuszczony zaczął powoli popadać w ruinę. Okoliczni mieszkańcy rozkradali resztki. W drugiej połowie lat 70-tych XX wieku grożącą zawaleniem budowlę wysadzono w powietrze. Gdy opadł kurz oczom ukazały się kilkukondygnacyjne piwnice a w nich stare butelki z winami i szampanami. Wszystkie nadawały się jeszcze do spożycia. Prawdopodobnie butelki długo się nie uchowały. Do lat 50 w pałacu odbywały się w sali balowej zabawy. Wnętrza pałacu imponowały przepięknymi parkietami w postaci mozaik. Ostatni żyjący w miejscowości ludzie, pamiętający jeszcze pałac gdy był w całości, wspominają, że po przyjeździe na ziemie odzyskane, zastali pałac pusty, bez wyposażenia. Nie wiadomo czy dawnym właścicielom udało się wywieźć cenne przedmioty czy też zaginęły w innych niewyjaśnionych okolicznościach. Ciekawostką jest to, że marmurowe schody znajdujące się we wnętrzu pałacu z białego marmuru, wykorzystano do remontu pałacu w Jeleniowie
Zachowały się kamienne fragmenty bramy wjazdowej od wschodu, obecnie stojące wśród niezliczonej ilości pokrzyw przy polnej drodze. Z parku nie pozostało zbyt wiele. Drzewa pamiętające XVIII wiek, stojące w zaniedbanym terenie i trudno sobie dzisiaj wyobrazić, że kiedyś istniała tu wspaniała budowla otoczona pięknym i zadbanym parkiem.
Obecnie na miejscu pałacu stoi blok mieszkalny.
Widok w XVIII wieku
Początek wieku XX.
Wnętrze – jeden z pokoi.
Wnętrze pałacu.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz